Het Carillon

Gisteravond was het zover, na veel commotie konden we eindelijk over het carillon in Schoonhoven spreken. De SGP had hier wel een heldere boodschap over.

Of klik hier om de video te bekijken 

Het gedicht en de inbreng bij dit punt is hieronder volledig geplaatst.

Voorzitter,

Een onderwerp op de agenda wat de afgelopen periode vooral in Schoonhoven voor veel reuring en emotie heeft gezorgd. Wat de SGP fractie ook wel terecht. Het carillon behoort tot het cultureel erfgoed van de stad Schoonhoven. Het klinkt al 250 jaar en verdient ten allen tijde bescherming!

Maar waarom kiest het college ook nog voor een onderzoek naar mogelijk technische aanpassingen? Wat ons betreft is een dergelijk onderzoek volstrekt overbodig. Laten we ons cultureel erfgoed koesteren.

Voorzitter, bij de voorbereiding van dit agendapunt kwam ik het gedicht van Ida Gerhardt tegen, genaamd Het Carillon. Het leek mij wel toepasselijk om dat hier voor te dragen. Het gedicht schetst een moment uit het oorlogsjaar 1941.

Ik zag de mensen in de straten
hun armoe en hun grauw gezicht, -
toen streek er over de gelaten
een luisteren, een vleug van licht.

Want boven in de klokketoren
na 't donker-bronzen urenslaan
ving, over heel de stad te horen,
de beiaardier te spelen aan.

Valerius: - een statig zingen
waarin de zware klok bewoog,
doorstrooid van lichter sprankelingen,
'Wij slaan het oog tot U omhoog.'

En één tussen de naamloos velen,
gedrongen aan de huizenkant
stond ik te luist'ren naar dit spelen
dat zong van mijn geschonden land.

Dit sprakeloze samenkomen
en Hollands licht over de stad -
Nooit heb ik wat ons werd ontnomen
zo bitter, bitter liefgehad.